Σμυρνιά στην καταγωγή αυτή η καταπληκτική γυναίκα ήξερε να γεμίζει το τραπέζι της με ότι είχε το ντουλάπι και το ψυγείο της, δημιουργώντας ευχάριστες εκπλήξεις. Ένα τέτοιο ευφάνταστο πιάτο είναι και αυτό. Αξίζει να το δοκιμάσετε!

Υλικά:

1. Τρία μεγάλα καλαμάρια καθαρισμένα ολόκληρα
2. 150 gr. καρύδια τριμμένα
3. Μια πράσινη πιπεριά ψιλοκομμένη
4. Ένα μέτριο κρεμμύδι
5. Λίγο κρασί
6.  Μια κ. σ. τοματοπελτέ
7. 1/4  φλιτζάνι ρύζι καρολίνα
8. Λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό

Εκτέλεση:

Ψιλοκόβουμε τα πλοκάμια των καλαμαριών, τα κεφάλια και τα πτερύγια και τα σοτάρουμε μαζί με το κρεμμύδι. Προσθέτουμε την πιπεριά ψιλοκομμένη  και τον πελτέ  λιωμένο με το κρασί. Τέλος ρίχνουμε και ανακατεύουμε το ρύζι, το καρύδι, την πιπεριά και το μαϊντανό. Αφήνουμε το μείγμα λίγο να κρυώσει και γεμίζουμε τα καλαμάρια κλείνοντάς τα  με οδοντογλυφίδες για να μην αδειάσουν στο βράσιμο. Σκεπάζουμε τα καλαμάρια περίπου μέχρι τη μέση με ζεστό νερό και σιγοβράζουμε το φαγητό για τρία τέταρτα ή μέχρι να μαλακώσουν τα καλαμάρια. Αν περισσέψει γέμιση τη ρίχνουμε χύμα στην κατσαρόλα. Σερβίρετε το φαγητό με ρύζι πιλάφι. Είναι πολύ νόστιμο!

(Υ.Γ. Επειδή η… νηστεία θέλει καλοπέραση!)

Καλή επιτυχία!

Ελπίδα

Η ιδέα είναι να μαγειρεύουμε εκ των εν όντων, με ότι έχουμε δηλαδή.  Έτσι κι εγώ μια μέρα που έψαχνα κάτι νηστίσιμο και νόστιμο, για να μαγειρέψω, ανακάλυψα στο ψυγείο μου μια μεγάλη σουπιά, έτοιμη καθαρισμένη, σέσκλα και ένα μάτσο «ψιλικά», όπως ονόμαζε η κυρά Μαρίτσα η πεθερά μου τα μυρωδικά. Να λοιπόν το φαγάκι που προέκυψε!

Υλικά:

1.      Μία μεγάλη σουπιά γύρω στο ένα κιλό κομμένη σε κομμάτια
2.      1 κιλό σέσκλα
3.      Ένα ματσάκι μαϊντανό
4.      Ένα ματσάκι μάραθο ή άνηθο
5.       4-5 κρεμμυδάκια φρέσκα
6.      Ένα πράσο
7.      Μια κουταλιά ντοματοπελτέ
8.      Μισό φλιτζάνι κρασί
9.      Μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο

Εκτέλεση

Ψιλοκόβουμε και σοτάρουμε τα κρεμμυδάκια, ρίχνουμε τα κομμάτια της σουπιάς, ανακατεύουμε να βγάλει το κρεμμύδι το άρωμά του και προσθέτουμε τα μυρωδικά. Σκεπάζουμε σχεδόν τη σουπιά με νερό και προσθέτουμε τον πελτέ διαλυμένο στο κρασί.  Σιγοβράζουμε το φαγητό για μισή ώρα με σαράντα λεπτά και δέκα λεπτά πριν το κατεβάσουμε από τη φωτιά προσθέτουμε τα σέσκλα κομμένα σε κομμάτια των 4 περίπου εκατοστών. Εφόσον υπάρχει αρκετό νερό ακόμη στο φαγητό, το αφήνουμε να πάρει μερικές βράσεις  και να μείνει μόνο με το ζουμί του πριν ρίξουμε τα σέσκλα γιατί τα χόρτα θα βγάλουν και άλλο νερό, όσο χρειάζεται για να μαγειρευτούν. Μόλις μαλακώσουν και αυτά και το φαγητό έχει μείνει με ένα αρκετά πηχτό ζουμάκι είναι έτοιμο.

Καλή Επιτυχία!

Ελπίδα

Υλικά:

• ½  κιλό μύδια  κατεψυγμένα ( αν βρείτε αποφλοιωμένα κατά το ήμισυ ακόμα καλύτερα)

• Μια πιπεριά κέρατο (είναι οι μακρόστενες ανοιχτο-πράσσινες πιπεριές) κομμένη σε ροδέλες

• Τρία κρεμμυδάκια φρέσκα ή ένα μέτριο ξερό

• Ένα μεγαλούτσικο πράσο ( απελπιστικά!) ψιλοκομμένο

• Μια μέτρια ντομάτα αποφλοιωμένη και κομμένη καρέ

• Μισό φλιτζάνι κρασί

• Μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο

• Άνηθο και μαϊντανό ψιλοκομμένο

• ¼ κιλό ρύζι καρολίνα πλυμένο

• ½ λίτρο νερό

Εκτέλεση:

Πρόσφατα απέκτησα μια φαρδιά, ρηχή, μεγάλη κατσαρόλα και διαπίστωσα  ότι είναι η απόλαυση του μάγειρα σε περιπτώσεις κατασκευής παρόμοιων φαγητών, αλλά και γενικά φαγητών που δε χρειάζονται πολύ νερό, αντίθετα είναι ευαίσθητα στο ανακάτεμα ή το σερβίρισμα (π.χ. ντολμαδάκια, σουτζουκάκια κλπ) .  Σας τη συνιστώ λοιπόν ανεπιφύλακτα .

Βάζετε μέσα στην κατσαρόλα το λάδι και ρίχνετε το κρεμμύδι, το πράσο, τον άνηθο και την πιπεριά μέχρι να μαραθούν. Στη συνέχεια σβήνετε με το κρασί και ρίχνετε την ψιλοκομμένη ντομάτα και το νερό. Βράζετε για ένα τέταρτο και προσθέτετε το ρύζι. Όταν θα είναι σχεδόν έτοιμο, δηλαδή ωραία χυλωμένο ( υπ’ όψιν θα χυλώσει και άλλο) αλλά όχι παραβρασμένο, ρίχνετε ΜΟΝΟ για πέντε λεπτά τα μύδια και  το μαϊντανό για διατηρήσει τη φρεσκάδα του. Τα μύδια δεν χρειάζονται περισσότερη ώρα μαγειρέματος, γιατί σκληραίνουν. Σερβίρεται το φαγητό  ζεστό.

ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΝΩΝ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ !

* Ο καλός μου όταν θέλει να… επιδοκιμάσει κάτι, ενώ στην πραγματικότητα διαφωνεί κάθετα, χρησιμοποιεί τη λέξη « εξαιρετικό»! Οπότε, όταν στην οικογένειά μου θέλουμε να πούμε ότι κάτι είναι όντως εξαιρετικό, τονίζουμε « με την καλή την έννοια». Στην περίπτωση αυτή, το φαγητό είναι «εξαιρετικό» με την καλή την έννοια!